Dream city Mansion - Το καλοκαιρινό όνειρο ξεκίνησε

Μετά το απόλυτα επιτυχημένο Grand Opening, το Dream City at Mansion Estate Clubs, συνεχίζει το καλοκαιρινό του ταξίδι στον πλέον εντυπωσιακό και ανανεωμένο χώρο της παραλιακής.
Minimal διακόσμηση, high-end τεχνολογίες που δημιουργούν μια αίσθηση εικονικής πραγματικότητας, έρχονται να αλλάξουν τα καθιερωμένα πρότυπα στον χώρο του clubbing.
Θεματικά parties και events πλαισιώνουν όλα τα παραπάνω, κάνοντας το Dream City Mansion Estate Clubs τον απόλυτο καλοκαιρινό προορισμό διασκέδασης.
Συγκεκριμένα:
Κάθε Τετάρτη, «Dream Stars»! Ελληνική βραδιά με live εμφανίσεις γνωστών καλλιτεχνών σε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό «ΔΡΟΜΟΣ 88.9».
Κάθε Πέμπτη, «Showtime»! Το κορυφαίο R&B party της πόλης δεν αλλάζει μόνο μέρα, αλλάζει και τον τρόπο που διασκεδάζατε μέχρι τώρα.
Οι Παρασκευές στο Dream City at Mansion Estate Clubs μετατρέπονται σε Σάββατα καθώς τα «Wild Nights» και το «Expose»(Με τον Μιχάλη Τσαουσόπουλο, του «Athens Radio DJ 95.2» και γνωστούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες) εναλλάξ κάθε εβδομάδα αποτελούν την νούμερο ένα επιλογή για το Αθηναϊκό κοινό.
Σάββατο, «Feel The Rhythm»! Ο resident DJ Stauros de la Cruz, σε mainstream ρυθμούς απογειώνει τη διασκέδαση μας σε άλλο επίπεδο.
Ένα ατέλειωτο καλοκαιρινό όνειρο ξεκινά…
Dream City @ Mansion Estate Clubs

 

Παράσταση "ΕΦΗΜΕΡΑ"

     

"ΕΦΗΜΕΡΑ"

15 Μαίου 2013 | Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης > Ταύρος - Ρούφ

Η θεατρική παράσταση "Εφήμερα" ανεβαίνει για μία μόνο βραδιά, την Τετάρτη 15 Μαΐου 2013, στις 21:00 στο ΙΜΚ σε ποίηση Harold Pinter, Margaret Atwood και Δημήτρη Νικολαρεϊζη, και σε Σκηνοθεσία- Χορογραφία Νίκου Διονύσιου.

Τα "Εφήμερα" είναι μια τριλογία: Γένεση-Έρωτας-Θάνατος. Με βάση την κίνηση, τον ήχο, και τον ποιητικό συμβολισμό, ο Ποιητής παρατηρεί το Άτομο και μέσω αυτού, τη κοινωνία. Το άτομο αισθάνεται παγιδευμένο μέσα στις κοινωνικές δομές.

Η λύση του είναι να αρχίσει τη ζωή του ξανά… από την αρχή… Αναγέννηση. Πιστεύει ότι με την εμπειρία του παρελθόντος και τις γνώσεις του θα είναι σε θέση να δημιουργήσει τη ζωή που θέλει, να είναι ελεύθερος. Το ταξίδι αρχίζει. Είναι αποφασισμένος να πετύχει το σκοπό του αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που επιθυμεί. Το ταξίδι προς την ελευθερία καταλήγει σε ένα παιχνίδι εξουσίας.

Συντελεστές:
Ποίηση: Harold Pinter, Margaret Atwood, Δημήτρης Νικολαρεϊζης
Σκηνοθεσία–Χορογραφία: Νίκος Διονύσιος
Μουσική: Brian Eno, Carl Orff, Burundi, Μαρία Κάλλας, Laurie Anderson
Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρεϊζη
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Παραγωγή: Τζίνα Πετροπούλου

Ερμηνεύουν: Ρένια Αχιλεοπούλου, Ερμίνα Γεράρδη, Νίκος Διονύσιος, Δημήτρης Κάτσης, Αλέξανδρος Μητρόπουλος, Σταυρούλα Οικονόμου, Άρτεμη Ορφανίδη, Μαρίνα Σαμάρκου, Κωνσταντίνος Φερεντούρος, Φοίβη Φίλντιση

Διάρκεια: 70 λεπτά

Αξιολόγηση Εκδήλωσης:

0.5

1

1.5

2

2.5

3

3.5

4

4.5

5

Που και πότε

 Χάρτης  Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης > Ταύρος - Ρούφ

Διεύθυνση: Πειραιώς 206 Τηλέφωνο: 210 3463333,210 3418550,

Τετάρτη 15 Μαίου 2013, ώρες: 21:00

Δείτε κοντινά σημεία ενδιαφέροντος σε συνεργασία με τον

Εισιτήρια

Εισιτήρια: 12€, ενιαίο

Αγορά εισιτηρίων μέσω πιστωτικής κάρτας: 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και στην Ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr

Εισιτήρια προπωλούνται και στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση/ προβολή.

Εισιτήρια προπωλούνται και στα καταστήματα Public: Σύνταγμα, Πειραιά, Γλυφάδας, Αγ. Δημητρίου Metro Mall, Athens Mall Μαρούσι
Ωράριο λειτουργίας Public: Σάββατο, 09:00 - 20:00
Καθημερινές, 09:00 - 21:00 πηγή:artandlife.gr

Ελεωνόρα Ζουγανέλη - «Με διάθεση μετακόμισης και επαναπροσδιορισμού...»

Ελεωνόρα Ζουγανέλη
«Με διάθεση μετακόμισης και επαναπροσδιορισμού...»

Έκρηξη ενέργειας, έκρηξη συναισθημάτων, έκρηξη απαστραπτόντων χαμόγελων...
Έπρεπε να το είχα φανταστεί...!
Άλλωστε, η ουρά του κόσμου και μόνο, που περίμενε να μπει στο μαγαζί, μαρτυρούσε πολλά, πριν ακόμη περάσω την πόρτα.
Στη μεγάλη αφίσα ένα κορίτσι γνωστό...  Ελεωνόρα Ζουγανέλη.
Σάββατο βράδυ και είχε την τιμητική της, βλέπεις. Πρεμιέρα στο Σταυρό του Νότου. Επιστροφή στη γνωστή της περιοχή, ή, ίσως και μια «μετακόμιση» ακόμη. Θα κατάφερνε, άραγε, να με βάλει στις αποσκευές; Ερώτημα προσωπικό, μεγάλο και φλέγον.

Και ίσως έφτανε να ακουστεί ο πρώτος ήχος από την κιθάρα, συνοδευόμενος από αυτόν του μικροφώνου, για να αρχίσει να μου δίνεται μια απάντηση.
Ντυμένη στα μαύρα, για να γίνεται μεγαλύτερη η αντίθεση με το χρώμα, που εκ φύσεως κουβαλά, άρχισε να ξεδιπλώνει σιγά- σιγά τα μεγάλα χαρτιά της. Άλλωστε, είναι αλήθεια πως κοιτάζοντάς την στα μάτια, μόνο πάθος μπορείς να αναγνώσεις. Έτσι, ξεκίνησε ένα παιχνίδι δοσοληψίας κι αν ήσουν από τους τυχερούς, έφυγες με το δικό σου «δώρο» περασμένο στο χέρι.
Από το «Έχω ένα σχέδιο» στο «Η δουλειά», από το «Τα λέμε» στο «Μονάχα εγώ», από το «Που να σε βρω» στο «Μετακόμιση τώρα», από τον πόνο σε ένα εγκώμιο του φευγιού κι από ‘κει πίσω στις ρίζες, στα λαϊκά δρομάκια, στο «Αφού το θες», στο «Ακρογιαλιές Δειλινά», στο «Παπουράκι του Μπουρνόβα», στο «Θολωμένο μου μυαλό», στο «Μ’ άφησες σαν πόλη τουρκεμένη». Περνούσε από το ένα κομμάτι στο άλλο, καθώς στα ενδιάμεσα άλλαζε ρούχα και όψεις και έκανε αυτό το μαγικό, προσέδιδε στο συναίσθημά της την ένταση της δυναμικής της και άναβε μικρές εστίες με τη λάβα να χύνεται αντρόπιαστα.
Μία να δίνεται πάνω στη σκηνή, μία να σου πιάνει το χέρι και να περπατά δίπλα σου, μία να σε αφήνει να πορευτείς μόνος σου, μία να σου ζητά να την καθοδηγήσεις, πέτυχε κάτι εξαιρετικά δυσεύρετο και κυρίως διακαώς ζητούμενο, να βγάλει την πιο δυνατή κραυγή, το πιο ηχηρό ξέσπασμα και να σ’ αφήσει να μετράς τις ζημιές.
Με την υπερβολή της μετριασμένη αυτή τη φορά, με την ερμηνεία της πιο ώριμη και στοχευόμενη και με οδηγό την προσωπική ανάγκη, μας «χόρτασε» με ταλαντώσεις και ψυχικά ανεβοκατεβάσματα, φτάνοντας στο τέλος να νιώθουμε λίγο περισσότερο «φουσκωμένοι» απ’ ότι θα θέλαμε (να, είναι, βλέπεις, που κάποιες φορές το αίσθημα του ελαφρώς ανικανοποίητου είναι προτιμότερο από αυτό της πλήρους ικανοποίησης, γιατί σου αφήνει μια βαθύτερη επιθυμία για επανάληψη), μα με την αίσθηση της γλύκας να μένει αδιαμφισβήτητα στα χείλη.πηγή:musicity.gr

Και κάπου εκεί, κάπου ανάμεσα στα άδεια ποτήρια και στις πεσμένες καρέκλες, ανάμεσα στα σώματα, που «άναβαν» και τα φώτα, που μόλις είχαν σβήσει, βρήκα την απάντηση σε κάθε απορία...